Terapia dzieci i młodzieży
Dzieci i młodzież różnią się od dorosłych, mają inne postrzeganie na świat, nie wszystko rozumieją tak samo i nie mają takich doświadczeń jak osoby dorosłe. W związku z tym terapia dzieci i młodzieży będzie wyglądać inaczej. Terapia polega na kształtowaniu bardziej adaptacyjnych postaw i zachowań. W procesie leczenia, terapeuta ma za zadanie doprowadzenie do zmian obecnego zachowania, które jest niekorzystne. Celem terapii jest pomoc w zrozumieniu przyczyn doświadczanych kłopotów a następnie stworzenie możliwości uporania się z nimi by zapewnić płynność dalszego rozwoju.
Terapia dla dzieci i młodzieży opiera się na współpracy nie tylko z dzieckiem ale i z rodzicami lub prawnymi opiekunami ale i rodzina czy nauczycielami.
W przypadku dzieci i młodzieży do 16 roku życia, zgodę na terapię musi wyrazić rodzic lub opiekun prawny, natomiast po ukończeniu 18 roku życia pacjent sam podejmuje decyzję o podjęciu terapii.
Treść rozmowy z terapeutą nie jest przekazywana rodzicom aby nastolatek czuł się bezpiecznie i miał swobodę rozmowy. Wyjątek stanowi zagrożenie życia lub zdrowia.
Jak przebiega terapia dzieci i młodzieży?
Wszystko zaczyna się od konsultacji, które mają charakter trzech spotkań. Na pierwsze spotkanie przychodzą rodzice lub prawni opiekunowie. Ważne by na pierwszą konsultację przyszli oboje rodziców lub prawnych opiekunów. W tym momencie przedstawiany jest problem z ich punktu widzenia. Kolejnym etapem jest spotkanie z dzieckiem kiedy to terapeuta poznaje pacjenta i jego punkt widzenia. Po tej konsultacji, zapraszani są rodzice i wtedy terapeuta przedstawia swoje obserwacje i proponuje najlepszą formę pomocy i dalszy ewentualny plan działania.
Kiedy udać się z dzieckiem do terapeuty ?
Umów się na wizytę kiedy twoje dziecko:
- przeżywa trudności w relacjach
- ma trudności w relacji z rodzicami
- cierpi na zaburzenia snu
- ma niskie poczucie własnej wartości
- cierpi z powodu straty bliskiej osoby lub traumy
- ma trudności w radzeniu sobie z chorobą
- jest drażliwe
- cierpi na zaburzenia odżywiania
- często jest smutne lub płaczliwe
- ma nadmierną lękliwość, tiki lub fobie
- nie ma motywacji
- przejawia zachowania agresywne i impulsywne
- ma problemy z uzależnieniem
- ma problemy szkolne lub wychowawcze